admin
Ten użytkownik nie wpisał jeszcze żadnych informacji o sobie.
Wpisy admin
Instalacje i wystawy
sie 26th
CSW Łaźnia, 2.08.2010 – 5.09.2010
Już po raz trzeci Gdański Archipelag Kultury wspólnie z Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia prezentuje prace artystów z Litwy. W tym roku postanowiliśmy odejść od dotychczasowej formuły – muzyka, fotografia i poszerzyć spektrum naszych zainteresowań. W ramach projektu w CSW Łaźnia zaprezentowane zostaną prace Irmy Stanaitytė, Ugniusa Gelgudy, Aturasa Bumšteinasa, Sauliusa Leonavičiusa & CORO Collective (Egle Budvytyte, Goda Budvytyte, Ieva Miseviciute). Punktem łączącym wszystkie prezentacje jest ich estetyka i sposób, w jaki ich autorzy „zawłaszczają” i przetwarzają uznane formy obrazowania lub twórczość innych.
Irma Stanaitytė
Projekt Dwa to pytanie o to, co komu się podoba – o akceptowane rodzaje estetyk. Artystka w fotograficznej instalacji zestawia zdjęcia kompozycji tworzonych przez jej ojca w domu z light-boxami utrzymanymi w oszczędnej, modernistycznej stylistyce spod znaku „mniej znaczy więcej”. Obrazy pozornie od siebie odległe stawiają podobne pytanie o sens tworzenia, specyfikę „bycia artystą”. Projekt Irmy to wielowątkowa narracja stawiająca z jednej strony pytania o sztukę, rolę artysty, funkcje odbiorcy, z drugiej zaś to opowieść o ojcu – jego artystycznej pasji kolekcjonowania.
Arturas Bumšteinas
w swoich wideo-performance reinterpretuje klasyczne dzieła m.in.: neoawangardy.
W „Sentences on Conceptual Art (Instrumental Version)” artysta odtwarza muzykę z pracy Johna Baldessariego śpiewającego słynny manifest sztuki konceptualnej „Sentences on Conceptual Art” Sole LeWitta. W „Stockhausen’s Cocktail Bar wykorzystuje „Studie II” Karlheinza Stockhausena do przygotowania drinków. Bumšteinas w swoich pracach sięga po kanon sztuki neoawangardowej – prace Baldessariego, Sole LeWitta, Josepha Beuysa, Stockhausena, Roberta Smithsona. Prace Bumšteinasa wprowadzają w postkonceptualny świat sztuki, będący już nie tylko funkcją zmysłów, ale również intelektu.
Ugnius Gelguda
W swojej tworczości kontynuuje poszukiwania awangardy, bada specyfikę używanego medium. Artysta parafrazuje „klasyków” – instalacja „Žalgiris/Grunwald” powtarza schemat charakterystyczny dla malarstwa batalistycznego m.in.: „Bitwy pod Grunwaldem” Jana Matejki, cykl polaroidowych fotografii „Grawitacja” nawiązuje do estetyki modowo, lifestylowych magazynów. Prace wykonane w wileńskich klubach Ugnius Gelgudy prowadzą nas przez chaos nocnego życia miasta.
Artystę interesuje fotografia jako funkcja pamięci. W swoich pracach często eksponuje detal, wykorzystuje błędy techniczne. W kadrach z cyklu „Grawitacja” najważniejsze są gesty, ludzka mimika, klubowe gadżety. Tło często rozmywa się. Artysta niczym paparazzi podgląda klubowe życie, pytając jak tworzy się zbiorowa tożsamość. W pracach „Grawitacja”, „Grunwald/Žalgiris” Gelguda pokazuje jak rodzi się masa i towarzysząca im zbiorowa identyfikacja. Czy bardziej jednoczy nas wspólna zabawa czy wspólna walka? Czy w ich obliczu ważne jest, kto jest fanem, jakiej piłkarskiej drużyny?
Coro Collective
Coro Collective tworzą trzy litewskie artystki Egle Budvytyte, Goda Budvytyte, Ieva Miseviciute. Grupa działa w przestrzeni publicznej, przekształcając jej najzwyklejsze przejawy w teledysk, dzieląc publiczność na reżyserów sytuacji i jej uczestników.
W ramach Wilno w Gdańsku. Festiwal Europejskich Stolic Kultury zaprezentowane zostanie video „Nauka słownictwa”. Jest ono rodzajem słownika architektury, muzyki tańca. Forma odwołuje się do vogeuing. Ruchu, który narodził się w latach 30. w nowojorskich klubach gejowskich, choć dziś bardziej kojarzony jest z teledyskiem Madonny z początku lat 90 „Vogue. Vogeuing czerpał z image`u słynnych gwiazd kina, lub później świata mody ruch, pozę, dynamikę i styl ubierania. Coro Collective charakterystyczne kanciaste ruchy rąk i dłoni, linearne figury i symetryczne kształty łączy z architekturą i modą inspirowaną modernizmem, odnajdując podobieństwo w tych dwóch, jakże odległych, stylistykach.
Saulius Leonavicius
Saulius Leonavicius używając różnego rodzaju środków analizuje przestrzeń prywatną i publiczną. Interesują go pytania dotyczące społecznych norm, zachowań, polityki. Artysta w swoich pracach wykorzystuje obrazy, społeczne kody, potoczną percepcję przestrzeni. Jego interwencje są pytaniem o rolę artysty w społeczeństwie. Rozdając cukier w galerii, czy organizując w niej punkt krwiodawstwa Leonavicius odpowiada na klasyczne pytania czy/jak twórca może przekształcać otaczający go świat.
Press and Push. Free Thai Massage
Akcja artystyczno-społeczna
03.09: 15-18
04.09: 12-15
05.09: 12-14
Miejsce: Targ Węglowy
Jak we współczesnym świecie doświadczamy egzotyczne kultury? Czy zgłębiamy je? Czy raczej postrzegamy przez pryzmat dreszczyku egzotycznych wakacji, pełnych „lokalnych” atrakcji w stylu „press and push, ekspresowa nauka masażu tajskiego?
Te pytania przy okazji wileńskiego jarmarku stawia Saulius Leonavicius. Jak poznać inną kulturę? Ich doświadczanie współcześnie trywializuje się, często ogranicza do dwu tygodniowego pobytu all-inclusive, dreszczyku ekstremalnych wakacji lub wypadu ze znajomymi do tajskiej restauracji. Żeby stać się turystą nie musimy przecież opuszczać nawet własnego miasta, wystarczy wybrać się na regionalne jarmarki lub prezentację kultury danego kraju.
Saulius Leonavicius podstaw masażu tajskiego nauczył się podczas dwutygodniowych wakacji, kurs oferowany był jako jedna z wielu turystycznych atrakcji. Podczas gdańskiej akcji artysta planuje wykorzystać nabytą umiejętność do przełamania bariery powierzchownego, turystycznego kontaktu. Jego praca oparta na indywidualnych doświadczeniach będzie próbą wyjścia poza dostępne doświadczenie jarmarcznego folkloru.
Galeria PiTiPa, 4.09.2010-23.09.2010
wernisaż 4 września, godz. 20.00
Haftowane metalowe konewki, domowe przetwory, maski gazowe, kicz, banały codzienności, poszukiwanie tożsamości, powrót do dzieciństwa, ironiczna nostalgia czyli współczesna sztuka litewska w galerii PiTiPa. Dzieła wybitnych i uznanych artystów dla których środkiem wypowiedzi stała się tkanina w Gdańsku zostaną zaprezentowane po raz pierwszy. Różnorodne prace łączy inspiracja czasami sowieckiego reżimu. Artyści nie oceniają historii lecz sięgają po ikony ówczesnej codzienności aby w procesie twórczym przeobrazić je w obiekty sztuki poruszające zasadnicze tematy dzisiejszej rzeczywistości.
Severija Inčirauskaitė- Kriaunevičienė
Artysta sięga do bogatej stylistyki kiczu i prostej symboliki. Severija używa masowo produkowanych, tandetnych wzorów haftów krzyżykowych z kobiecych czasopism i przyozdabia nimi zwyczajne sprzęty domowe, paradoksalnie przeobrażając je w unikatowe dzieła sztuki. Poddaje w wątpliwość tradycyjny podział sztuki na wysoką i jarmarczną. W jej pracach kiczowate detale kultury popularnej tracą swój negatywny charakter. Artystka ceni proste, szczere rozumienie piękna przez zwykłych ludzi.
“Autumn Collection” 2007, haft krzyżykowy w metalu
Wyszywane róże, banalny symbol kobiecej codzienności kwitną na zardzewiałych wiadrach i konewkach łącząc się z jasnobrązowym kolorem metalu. Litewski, wilgotny klimat szczególnie sprzyja procesom korozyjnym.
„Way of Roses” 2008, haft krzyżykowy w metalu
Róże wyszyte na maskach samochodów ostrzegają przed niebezpieczeństwem, przypominają kwiaty na poboczach dróg upamiętniające ofiary wypadków. Tak udekorowane samochody to funkcjonalny design. Kobieca wersja popularnego tuningu, całkiem odmienna od agresywnej formy tuningu męskiego.
Monika Žaltauskaitė-Grašienė
“Spiżarnia” 2009, haft komputerowy
Praca uznana na biennale tkaniny w Kaunas za najwybitniejszą instalację 2009 roku. „Spiżarnia” to fotorealistyczny haft komputerowy przedstawiający znajomy widok wnętrza małej piwnicy pełnej słoików. W dzieciństwie, każdego roku artystka pomagała ojcu w przygotowywaniu dżemów i innych przetworów. Pełne półki spiżarni dawały poczucie bezpieczeństwa i dobre samopoczucie rodzinie w czasach sowieckiego reżimu. Instalacja to podróż czasowa o 20 lat wstecz. Słoiki są wypełnione dżemami o nie dającym się opisać smaku dziecięcej beztroski, konfiturami z marzeń, piklowanym bezpieczeństwem i stabilizacją w sosie własnym.
A jaki jest Twój ulubiony smak minionych dni widzu? – pyta artystka dając nam do ręki nici i igłę. Zanurz się we wspomnieniach i wyszyj jego nazwę na jednym ze słoików.
Dainius Bendikas
„Infiltrated” 2009
Infiltrated – kolekcja męskich ubrań łącząca w sobie funkcjonalny styl uliczny z teatralną postapokaliptyczną formą. Poszczególne elementy zdradzają lęk przed nuklearnym zagrożeniem i chłopięcą fascynację wojskowymi gadżetami z demobilu.
Dainius Bendikas prezentował swoją kolekcję na wielu pokazach mody na Litwie i zagranicą. Współtwórcą kolekcji jest projektant biżuterii artystycznej Benas Staškauskas.
Kuba Bielawski
Słowo, obraz, działanie to integralne części performance Kuby Bielawskiego. Artysta głęboko wierzy w sens tworzenia. Jak sam stwierdza „nie ma człowieka bez sztuki”. Taki sposób myślenia zbliża go do klasyków awangardy. W swoich performance Kuba odwołuje się do mitologii słowiańskiej, symboliki i duchowości wielu religii i kultur. Jego działania są poszukiwaniami u źródeł: pierwotnej duchowości, początków sztuki performance. Prace mówią o rzeczach ważnych, zmuszają do zatrzymania się i zadania pytań podstawowych. Kuba swoimi działaniami projektuje inny obraz świata, pełen piękna, miłości, dobra. Sztuka według niego estetyzuje rzeczywistość wpływając na duchową stronę życie ludzkiego.
Szaman, kreator, konstruktor, działacz tak Kuba Bielawski definiuje rolę artysty, głęboka wierząc, iż dzięki tworzeniu można zmienić świat.
Jakub Bielawski (rocznik 1975) malarz, performer, autor filmów video, czasem muzyk i poeta. Studiował w Olsztynie Wychowanie Artystyczne w Pracowni Gena Małkowskiego i Kiejstuta Bereźnickiego. Zdobywca 1-szych nagród w konkursach artystycznych i filmowych – Wydmy, Wykluczone . Jego filmy były emitowane w holenderskiej telewizji w programie One minutes. Kilkakrotnie brał udział w Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Performance Zamek Wyobraźni.Prowadził galerię KLOSZ.ART w Stoczni Gdańskiej i Cuud w Gdyni. Udzielał się w projektach muzycznych. Swoje performances pokazywał m.innymi :Galeria Spiż 7, Modelarnia-Gdańsk; Galeria Manhattan, Galeria Promocji Młodych – Łódź, ponadto Kraków, Ustka, Toruń. Jego prace malarskie są w zbiorach kolekcjonerów polskich i zagranicznych.
Rosyjskie Centrum Nauki i Kultury w Gdańsku
2-3.09.2010, godz. 17:30
Prof. Władysław Jewsiewicki – poczatkikina.pl
Instalacja stereoskopowa
Wystawa Prof. Władysław Jewsiewicki – poczatkikina.pl poświęcona jest osobie i pracy naukowej autora pierwszego w Polsce doktoratu z dziedziny filmoznawstwa. Prof. Władysław Jewsiewicki dzięki swym badaniom ocalił od zapomnienia wybitnych pionierów rodzimej kinematografii: Kazimierza Prószyńskiego – genialnego wynalazcę, konstruktora przesłony, Władysława Starewicza – uznanego na świecie a mało znanego w Polsce twórcę pierwszych filmów lalkowych, Władysława i Antoniego Krzemińskich – twórców pierwszego stałego kina na ziemiach polskich.
Przygotowanie wystawy: Studio Filmowe HARPOON FILMS.
Wystawa w ramach pokazu animacji Władysława Starewicza w dniach 2,3.09.2010 w Rosyjskim Centrum Nauki i Kultury w Gdańsku
Muzyka na Festiwalu Wilno w Gdańsku
sie 26th
Drugim nurtem festiwalu są projekty muzyczne, do których zaproszeni zostali artyści z Polski i z Litwy, w tym min: ALINA ORLOVA, DAGADANA, Baltic Riddim, FUSEDMARC, SPIĘTY, DOBROVOLSKY, Rasabasa, BESTER QUARTET.
Wymienić tu też warto audio – wizualne przedstawienie MR. STRANGLED AND MR. SHOT, Teatru Psylikonowego.
Czwartek 2 września
Rosyjskie Centrum Nauki i Kultury w Gdańsku ul Długa 35
Duet SzaZa czyli Patryk Zakrocki & Paweł Szamburski
Muzyka duetu Sza/Za to niezwykłe połączenie pozornie skrajnych przeciwieństw – hałasu i ciszy, popu i współczesnej kameralistyki, piękna i brzydoty, a także wyrafinowanej mądrości i czystej, naiwnej bezmyślności. Za pomocą klarnetu i skrzypiec, głosu, analogowych zapętleń oraz delikatnych przetworzeń – muzycy poszukują jedności tych przeciwieństw, starają się oswobodzić zarówno scenę jak i widownię z krępujących reguł oraz sztywnych, „kulturowych” ustawień.
Czasem ich występy przybierają formę groteski, mrocznej zabawy, perfomance’u, a czasem niezwykle poważnej i głębokiej wypowiedzi muzycznej, pozostającej jednak w interakcji z publicznością. Istotne staje się tu samo Bycie muzyków na scenie, obserwacja aktu twórczego, w jego szczerej i prawdziwej formie, nieskrępowanej konwencją koncertu czy spektaklu, uwolnionej.
Patryk i Paweł to muzycy, improwizatorzy, animatorzy, którzy od 1999 roku aktywnie działają na stołecznej scenie muzyki improwizowanej i muzyki niezależnej.
Tworzą muzykę dla teatru, filmu, kina niemego, tańca współczesnego. Współpracowali min. z P. Cieplakiem, P. Miśkiewiczem, L. Bzdylem, M. Liberem, K. Kozyrą.
Rosyjskie Centrum Nauki i Kultury w Gdańsku ul Długa 35
2 września godz.18:00
Duet SzaZa zagra do filmów Władysława Starewicza
Piątek 3 września
Targ Węglowy, Start 20:00, wstęp wolny
DAGADANA
DagaADana (ДаґаДана) to polsko-ukraińskie trio, łączące różne style muzyczne. Przeplatając jazz, folk i elektronikę tworzą niepowtarzalny język zespołu. Pełne humoru koncerty, pokazują, że jest to ten rodzaj muzyki, który uszczęśliwia zarówno słuchaczy, jak i twórców. Pełne ciepła wokalizy, przetwarzanie głosu na żywo, odważne plastikowe brzmienia, transowy kontrabas oraz wykorzystanie dziecięcych instrumentów muzycznych, to recepta DAGADANY na oczarowanie słuchacza dźwiękami, których nigdy dosyć.
Międzykulturowy projekt powinien przypaść do gustu każdemu słuchaczowi otwartemu na słowiańską duszę, szaloną z jednej, łagodną z drugiej strony.
Alina Orlova
Alina Orlova – jedna z najpopularniejszych, alternatywnych, muzycznych postaci na Litwie. Artystka o polskich korzeniach, romantycznej duszy i wielkiej pasji do muzyki. Dwa lata temu przemierzając Litwę w poszukiwaniu interesujących zjawisk muzycznych napotkaliśmy właśnie na nią, wtedy jeszcze nieznaną Alinę. Alina Orlova, wówczas 20 letnia studentka, osoba o niebywałej wrażliwości muzycznej, w 100 procentach ogarnięta muzyką i sztuką, tak bardzo przypominająca znakomitą Tori Amos.
Tego samego roku (2008) na festiwalu w Gdańsku razem z grupą Lao Che w Kościele Św. Jana zawładnęła publicznością, która na koncert stawiła się w rekordowej ilości. Kolejki po bilety sięgały ulicy Szerokiej. Koncert niezapomniany, niestety z powodu wyczerpania biletów dla niektórych nieosiągalny. Postanowiliśmy o tej artystce pamiętać także i w tym roku. Tym razem wstęp na koncert jest bezpłatny tak, więc dla nikogo miejsca nie zabraknie.
Alina w trakcie tych dwóch lat zmieniła całkowicie zespół i obecnie jest w trakcie nagrywania nowej płyty. Na koncercie w Gdańsku w dniu 3 września około godziny 21:00 będziemy mieli okazje wysłuchać również nowe kompozycje.
Sobota 4 września
Targ Węglowy, Start 19.00, wstęp wolny
Rasa Basa
Rasa Basa to kolejne odkrycie litewskiej sceny muzycznej. Po przesłuchaniu materiału muzycznego nie mieliśmy wątpliwości, ten zespół powinien znaleźć się na kolejnej edycji festiwalu Wilno w Gdańsku. Charyzma, piękny głos, nowocześnie brzmiąca muzyka, młodość i doświadczenie oto atuty tego zespołu. Zespół nagrał już 3 albumy, a ich twórczość to mieszanka popu, progresywnego rocka, folku i trip hopu.
Rasa Basa to tylko naturalne dźwięki, żadnych sampli czy programowania. Mówi się, że ich muzyka jest niczym filmowa, poruszająca i niezwykle melodyjna. Ale najlepiej przekonać się samemu, ponieważ po raz kolejny mamy do czynienia z zaskakująco wysokim poziomem artystycznym, profesjonalizmem i doświadczeniem scenicznym w tak młodym wieku.
Coś niezwykłego dzieje się na Litwie, że muzycy w wieku 20-25 lat grają tak, jakby grali na scenie od wielu, wielu lat. Tak jak z Aliną Orlovą, Fusedmarc czy gośćmi poprzednich edycji takimi jak Donis, Dublicate, i tym razem mamy do czynienia z perełką. Będzie to pierwszy występ Rasa Basa w Polsce – Zapraszamy!
Fusedmarc
Fusedmarc – Występy zespołu to połączenie imponujących pokazów multimedialnych z elektronicznym oraz akustycznym brzmieniem i poruszającym wokalem.
Wcześniej skomponowane aranżacje muzyczne i cyfrowe wraz z cyfrowym instrumentarium przetwarzającym dźwięki na żywo tworzą harmonijną całość nadając występom barwny i spontaniczny wydźwięk. Wizualizacje emocjonalnie korespondują z muzyką. Kombinacja elementów scenicznych wzmacnia koncertowe odczucia słuchacza dając mu możliwość odnalezienia niespodziewanych, emocjonalnych skojarzeń. Koncerty Fusedmarc to audio-wizualne doznania otwarte na wolną interpretacje.
W 2005 roku zespół zdobył nagrodę najlepszego Muzycznego Przełomu w muzyce alternatywnej. Najpopularniejszy litewski portal internetowy www.ore.lt wybrał Fusedmarc muzycznym odkryciem 2005 roku.
Fusedmarc to bez wątpienia jeden z najciekawszych projektów muzycznych w krajach nadbałtyckich. Na Festiwalu Wilno w Gdańsku zespół wystąpi po raz drugi.
Ostatni koncert pokazał, że drzemie w nich niespożyta energia i jedna wizyta to za mało.
SPIĘTY
Czyli Hubert Dobaczewski – na co dzień wokalista i gitarzysta zespołu Lao Che. Gdański koncert to oczywiście, Antyszanty, czyli opowieści utrzymane w szantowo – knajpianym klimacie w towarzystwie muzyki elektronicznej połączonej z banjo, gitarą, instrumentami perkusyjnymi i oczywiście wokalem.
Zielona Brama
Teatr Psylikonowy i Tomas Dobrovolskis
Audio-wizualne przedstawienie
Czy silikon i teatr mogą mieć coś wspólnego?
Silikonowe przedstawienia Aukse Petruliene są bardzo urokliwe a zarazem jedyne w swoim rodzaju. Tworzone przez nią marionetki powstają na oczach widzów, w serii efektów specjalnych uzyskanych za pomocą substancji domowego użytku: mydła, szamponu przeciwłupieżowego, musujących środków przeciwbólowych – czyli wszystkiego, co pieni się i kipi.
Bohaterowie opowieści Aukse symbolizują uczestników relacji społecznych – są giętcy ale także niemożliwi do skonsumowania i odporni na reakcje chemiczne. Wydają się niezniszczalni, ale jeżeli przypadkowo się uszkodzą, od razu mogą być zastąpieni przez nowych. Kukiełki są prawdziwymi super bohaterami, a artystka w swoich inscenizacjach często wykorzystuje postacie autentyczne, takie jak: Yoko Ono czy George Mačiūnas, a obok nich jednym z najbardziej znanych jej bohaterów jest jeż – alkoholik, prototyp sąsiada, amatora porannego piwa, noszącego koszulkę z napisem „Happy Days”.
Litewska artystka ukazuje, że silikon to nie tylko substancja uszczelniająca, ale także świetny materiał do wykorzystania w audiowizualnych przedstawieniach. Jej spektakle przesiąknięte są tajemniczym psychosilikonem; użytym do wypełniania szczelin, tych małych, w naszych sercach i tych dużych, w społecznej świadomości. Właśnie dlatego nazwa teatru otrzymała prefiks ‘PSY.”
Psylikonowy teatr MR. STRANGLED AND MR. SHOT
Teatr Psylikonowy i Tomas Dobrovolskis prezentują przesiąknięty mrocznym pożądaniem kryminał, będący audiowizualną przygodą z silikonowymi kukiełkami i muzyką na żywo człowieka-orkiestry.
Przedstawienie Mr. Strangled and Mr Shot powstało w oparciu o dokumenty dotyczące przedwojennego skandalu obyczajowego. W 1930 roku prałat Konstantinas Olšauskas, skazany został za uduszenie swojej byłej kochanki. Kilka lat później, po odbyciu kary, duchownego zastrzelono, a oba przestępstwa nigdy nie zostały do końca wyjaśnione.
Tomas Dobrovolskis jest kompozytorem i człowiekiem-orkiestrą. Swoje projekty solowe czy też grupowe prezentował m.in. na Litwie, Łotwie, Danii, Polsce, Szwecji, Anglii, Izraelu, Finlandii, Wyspach Alandzkich, Islandii i Belgii. Tomas jest również wynalazcą i konstruktorem nowego instrumentu o którym tak mówi: „Instrument, który sam stworzyłem nazywam The Brass Globe. Nazwa nawiązuje do konstrukcji instrumentu jak i jego symboliki: w czasie tworzenia tej techniki grania próbowałem łączyć w jedno różnego rodzaju techniki gry na instrumentach perkusyjnych z całego świata (takich jak djembe, tabla, darabuka) i przystosowałem te techniki do The Brass Globe. Słuchając moich kompozycji usłyszysz dźwięki i techniki gry na instrumentach, które być może są ci bardzo znane, jednak jako całość tworzą coś nowego i wychodzą poza konwencjonalne kompozycje” (Tomas Dobrovolskis).
Sobota 4 września godz. 23:00
Niedziela 5 września
Kościół Św. Jakuba, Start 19.00, wstęp biletowany
Baltic Riddim
Baltic Riddim – to grupa z Wilna złożona z muzyków reprezentujących różne style muzyczne. Muzycy spotkali się przy wspólnym projekcie, który formą muzyczną wkracza w nurt Dub Fusion. Choć istnieją dopiero rok, to zdążyli już zagrać na wiele koncertów na największych scenach litewskich, a niebawem ukaże się ich pierwsze wydawnictwo. W Polsce będzie to ich pierwszy koncert i wystąpią na scenie Word umiejscowionej w przepięknej scenerii ogrodu kościoła Św. Jakuba.
ACCOsax Freeminded
Raimondas Sviackevičius – akordeon
Janas Maksimovicius – saksofon
Arkadijus Gotesmanas – perkusja
ACCOsax Freeminded to projekt free jazz’u powstały w roku 2003, w którym graja Raimondas Sviackevičius (akordeon), Janas Maksimovičius (saksofon) i Arkadijus Gotesmanas (perkusja). Projekt był przedstawiany na wielu koncertach w różnorodnych kontekstach.
Projekt łączący jazz, muzykę modern, współczesną. Wkradają się w nią elementy muzyki agresywnej, barokowej. Akcja trwa na scenie, muzyka jest tworzona na żywo.
W 2008 roku na festiwalu jazzowym „Jazz bridge” w Szwecji trio Accosax Freeminded zostało wyróżnione jako najoryginalniejszy, najnowocześniejszy projekt.
Członkowie trio są wybitnymi muzykami, solistami grającymi w przeróżnych składach.
Raimondas Sviackevicius specjalizuje się w najnowszej, oryginalnej muzyce „contemporary”, współpracuje z kompozytorami litewskimi. Gra muzykę kameralną, także z orkiestrami symfonicznymi.
Janas Maksimovicius w dziedzinie jazzu jest wymieniany jako jeden z najciekawszych muzyków młodego pokolenia. Komponując i tworząc muzykę opiera się na perfekcjonizmie i polifonii. Gra z najwybitniejszymi jazzmenami Litwy. Jest liderem kilku grup.
Arkadijus Gotesmanas – perkusista uniwersalny, znany jako twórca muzyki „swobodnej” free. Jeden z najbardziej aktywnych perkusistów. Tworząc nawiązuje do innych sztuk takich jak malarstwo czy poezja. Pisze muzykę do spektakli, sławi sztukę performance.
BESTER QUARTET
W Kościele Św. Jakuba w niedziele wystąpi Bester Quartet. Zespół jest dobrze znany trójmiejskiej publiczności i choć gościli u nas już tyle razy wciąż nas zachwycają. To muzyka nieprzewidywalna, intrygująca, zaskakująca, a nade wszystko ze wszech miar oryginalna. Wszak członkowie zespołu Bester Quartet to mistrzowie improwizacji.
Grupę tworzą czterej wybitni instrumentaliści, wykształceni muzycy klasyczni. Charakterystyczną cechą zespołu jest wykonawstwo muzyki o szerokim przekroju stylistycznym, w którym zasymilowane zostały wybrane elementy muzyki klasycznej, jazzowej, awangardowej oraz dokonania współczesnej kameralistyki gdzie fundamentem do budowania niepowtarzalnych form instrumentalnych jest improwizacja.
Gdański koncert to znakomita okazja do zapoznania się z nowym materiałem muzycznym zespołu oraz z nowym obliczem scenicznym. Do składu zespołu dołączył nowy kontrabasista Mikołaj Pospieszalski.
Filmy: Jonas Mekas & Władysław Starewicz
sie 26th
Jonas Mekas
Jonas Mekas, to jeden z najważniejszych artystów litewskich, działający w USA. Należy do nowojorskiej awangardy filmowej. Był współtwórcą pierwszej spółdzielni niezależnych filmowców w Stanach Zjednoczonych, która przekształciła się w jedno z największych i najważniejszych na świecie archiwów filmu awangardowego – Anthology Film Archives. Był także aktywnym krytykiem i założycielem periodyku o filmie awangardowym „Film Culture”. W swoich filmach dokumentował codzienne życie bohemy nowojorskiej, min: Yoko Ono, Andy Warhola czy Johna Lennona.
Prezentowane filmy cechują się niepowtarzalnym językiem filmu eksperymentalnego, dzienników zwanych ‘personal cinema’ – kina intymnego, przeciwieństwa kina sensacji. Jego obrazy są szorstkie, poprzerywane, często nieostre, przeciwieństwo wymuskanych filmów z Hollywood.
Piątek 3.09.2010 godz. 19:00
CSW Łaźnia, ul. Jaskółcza 1
Sceny z życia Andy Warhola,
(Scenes from life of Andy Warhole. Friendships and intersection),
USA 1982, 36’
Film rozpoczyna się obrazami z pierwszych występów Nico z The Velvet Underground w 1966 roku, a kończy mszą żałobną Andy Warhola w katedrze Św. Patryka w 1987. Widzimy tu Warhola nie tylko w otoczeniu gwiazd ale także podczas zupełnie prywatnych chwil. „Obsada” zapisu wydarzeń w domu Georga Maciunasa, Warholowskiej The Faktory czy Montauk, Lou Reeda, Allena Ginsberga, Johna Lennona, Yoko Ono, Vincenta Friemonta, Henry Geldzahlera, John Kennedy Jr., Lee Radziwill, Tina Radziwill, Anthony Radziwill, Caroline Kennedy, Mick Jagger, Jade Jagger i wielu innych.
Wspomnienia z podróży na Litwę,
(Reminiscences of a Journey to Lithuania),
USA 1972, 82’
W 1971 roku Jonas i Adolfas Mekas zostali zaproszeni na Festiwal Filmowy w Moskwie przez radzieckie Ministerstwo Kultury. Wykorzystali tę sytuację aby odwiedzić rodzinę w Brisen, na Litwie. Z pomocą NDR (niemiecka publiczna stacja telewizyjna) nakręcili film o swojej podróży i przeszłości.
Film zaczyna się w Nowym Jorku, w mieście gdzie nadal mieszkają i pokazuję miejsca gdzie spędzili pierwsze lata swojej migracji. Druga część została nakręcona na Litwie, gdzie spotykają się z rodziną i przyjaciółmi. Porównują wspomnienia swojego dzieciństwa do rzeczywistości zastanej. Następnie zabiera nas do Elmshorn, na obrzeżach Hamburga, gdzie bracia trafili do obozu pracy. Odyseja kończy się w Stanach Zjednoczonych w 1949 roku.
Sobota 4.09.2010 godz. 18:00
CSW Łaźnia, ul. Jaskółcza 1
Dzienniki, zapiski & szkice, czyli Walden,
(Diaries, notes and sketches: Walden ),
USA 1969, 180’
To pierwszy filmowy dziennik Mekasa, którego tytuł odwołuje się do ksiązki XIX-wiecznego pisarza H.D. Thoreau, krytykującego współczesny świat zachodni i postulujący powrót do natury. Mekas obrazuje wspólnotę nowojorskiej bohemy w jej najlepszym okresie, żyjącej w opozycji do otaczającego ich społeczeństwa konsumpcyjnego. Widzimy tu m.in. Stana Brakhage, Allena Ginsberga, P. Adams Sitneya, Jacka Smitha, Gerarda Malanga, Hansa Richtera.
Wydające się być amatorskim kinem prześwietlenia czy niedoświetlenia, cięcia, drgania to świadome motywy użyte przez Mekasa odwołujące się do początków kina. Z ich pomocą skupia się na najprostszych chwilach życia codziennego wydobywając ich magię i piękno
Niedziela 5.09.2010 godz. 17:00
CSW Łaźnia, ul. Jaskółcza 1
Kiedy szedłem przed siebie, widziałem krótkie mgnienia piękna,
(As I was moving ahead, occasionally I saw brief glimpses of Beauty)
USA 2000, 285’
To zbiór subtelnych uczuć, emocji, codziennych chwil radości widzianych na twarzach najbliższych osób z otoczenia artysty. Mekas tworzy w opozycji do spektakularnych, dramatycznych wydarzeń, dominujących we współczesnej kinematografii. ‘To co mnie interesuje to uwiecznianie tych prawie niewidocznych momentów i uczuć, w odróżnieniu do wszechogarniającej przemocy i polityki. … Dużo uwagi przywiązuję do koloru, ruchu, rytmu i materiału. Wiele lat spędziłem rozwijając i ulepszając sposób łapania chwili bez ingerowania w nią i burzenia jej.’
Te osobiste zapiski Jonasa Mekasa powstawały przez trzydzieści lat i stanowią esencję jego życia.
Władysław Starewicz
Pokaz filmów pioniera animacji filmowej Władysława Starewicza z muzyką na żywo duetu SzaZa, czyli Patryka Zakrockiego i Pawła Szamburskiego.
Władysław Starewicz (1882–1965) wirtuoz, eksperymentator i geniusz animacji poklatkowej, uważany jest za twórcę gatunku animacji lalkowej. Jako ‘współczesny Ezop’ tworzył bajki, w których mówi o ludzkich słabościach, wadach, emocjach i marzeniach.
W tym roku mija sto lat od zrealizowania przez niego pierwszego animowanego filmu Piękna Lukanida. W 1910 roku na Litwie, w swojej domowej pracowni, Starewicz zafascynował się bogactwem świata owadów. Po raz pierwszy sfilmował mieszkańców puszczy litewskiej, żuki jelonki. Wkrótce do chrząszczy dołączyły mrówki, żaby, ptaki i inne animowane stworzenia.
Ruch jego bohaterów był tak precyzyjny, że jeden z brytyjskich krytyków zadawał sobie pytanie, jakich tricków musieli użyć nieznani, rosyjscy naukowcy, aby na potrzeby filmu wytresować żywe żuki.
Jego kino zdobyło ogromną popularność nie tylko w Europie, ale także w ówczesnych Chinach. W Ameryce otrzymał złoty medal im .Hugona Rizenfelda za najlepszy i najbardziej nowatorski, nieamerykański film animowany, wyświetlany w ich kraju.
Fascynację i wpływ jego twórczości możemy znaleźć we współczesnych filmach braci Quay i czy „Nightmare Before Christmas”, WEDŁUG scenariusza Tima Burtona. Bez wątpienia realizacje Starewicza kierujemy do dorosłej widowni.
Czwartek 2 września godz. 18:00
Rosyjskie Centrum Nauki i Kultury w Gdańsku
Projekcja filmów zostanie poprzedzona prelekcją prezesa Se-ma-fora, Zbigniewa Żmudzkiego.
Zbigniew Żmudzki związał się z filmem animowanym i Studiem Filmowym Semafor w 1993 roku. W grudniu 1999 założył spółkę Se-ma-for Produkcja Filmowa i został jej prezesem. Od 2008 stoi także na czele Fundacji Filmów Se-ma-for Filmy animowane, których był producentem zdobyły wiele krajowych i międzynarodowych nagród na festiwalach filmowych. Najważniejsza to Oscar dla filmu Piotruś i wilk (reż. Suzie Templeton).
Studio Se-ma-for kierowane przez Zbigniewa Żmudzkiego otrzymało w 2007 i 2008 nagrody i wyróżnienia za całokształt działalności.
Treser żuków
reżyseria: Marek Skrobecki – Polska i Linas Augutis – Litwa
scenariusz: Linas Augutis – Litwa
produkcja: Se-ma-for,Era Film
finansowanie: Polski Instytut Sztuki Filmowej, Bałtyckie Centrum Mediów, Litewskie Ministerstwo Kultury, Litewski Fundusz Wspierania Kultury i Sportu
Rok produkcji: 2008
czas: 53 minuty
Film Treser żuków to dokumentalna opowieść o życiu i twórczości Władysława Starewicza – pioniera lalkowego filmu animowanego. Starewicz to jedyny Polak, który stworzył gatunek filmowy. Urodzony w Moskwie, wychowany na Litwie i w Estonii, pierwsze filmy realizował w Kownie, później w Moskwie, a po Rewolucji Październikowej we Francji. Zyskał miano „Europejskiego Disney’a”.
Zemsta operatora filmowego, Rosja
Miest kinooperatora (Месть кинооператора) – The cameraman´s revenge
Reżyseria: Władysław Starewicz
Scenariusz: Władysław Starewicz
Rok produkcji: 1911
Czas: 13min.
Zemsta operatora filmowego – farsa o życiu małżeńskim (i pozamałżeńskim) owadów, obdarzonych cechami ludzkimi. Akcja głównie rozgrywa się w sypialni i przedstawia cudzołożące chrząszcze.
Możemy tu zaobserwować serię ‘efektów specjalnych’, Konika Polnego zjeżdżającego z dachu na rozjeżdżających się nogach, czy pożar wybuchający w kabinie kinooperatora.
Konik Polny i mrówka, Rosja
Striekoza i murawiej (Стрекоза и муравей) – The Ant and the Grasshopper
Reżyseria: Władysław Starewicz
Scenariusz: Władysław Starewicz
Rok produkcji: 1911
Czas: 5min.
Dzięki filmowi pt. Konik Polny i Mrówka Starewicz zdobył światową sławę. Premiera filmu odbyła się 15 grudnia 1912 roku w Kopenhadze i osiągnęła nieoczekiwany sukces. Wykonana została rekordowa ilość 140 kopii, z czego jedną, w srebrnym pudełku, otrzymał następca tronu rosyjskiego Aleksy Nikołajewicz.
Film ten był pierwszą adaptacją utworu literackiego. Żonglując alegoriami Starewicz przedstawił tragedię losów ludzkich według bajki Jeana De La Fontaine.
Żaby chcą króla, Francja
Les Grenouilles qui demandent un roi – The Frogs Who Wanted a King
Reżyseria: Władysław Starewicz
Scenariusz: Władysław Starewicz
Rok produkcji: 1922
Czas: 9min.
Satyra polityczna na ustrój parlamentarny w księstwie żab. Żaby uosabiające cechy ludzkie, znudzone życiem w anarchii, chcą króla. Za pomocą zabawnych baloników-dymków zwracają się do ich ludzkiego władcy, Jowisza, aby im go zesłał. Jako pierwszego otrzymują Drewnianego Króla, który poza przewracaniem oczami nic nie robi. Żaby proszą o ‘lepszego króla’… w zamian otrzymują Króla Bociana. A bociany, oczywiście ….
Urywek z Żaby chcą Króla został wykorzystany w filmie Juliana Schnabela z 1996 roku, Basquiat – taniec ze śmiercią.
Zaczarowany Zegar, Francja
L’horloge Magique – The Magic Clock
Reżyseria: Władysław Starewicz
Scenariusz: Władysław Starewicz
Rok produkcji: 1928
Czas: 45min.
Zaczarowany Zegar to średniowieczna bajka o zegarze i mistrzu, który go zbudował. Uczeń mistrza ożywia ten cudowny zegar, powołując do życia świat marzeń i wyobraźni.
Maskotka: Bal u Diabła, Francja
Fétiche Mascotte – The Mascot aka The Devil’s Ball
Reżyseria: Władysław Starewicz
Scenariusz: Władysław Starewicz
Rok produkcji: 1933
Czas: 5min.
Scena Balu u Diabła to najbardziej szalona i groteskowa scena całego filmu. Mamy tu pokaz nieograniczonej wyobraźni Starewicza, z biegnącymi papierowymi ludzikami i pluszową małpą całującą słodką laleczkę. Na balu tańczą wszyscy: szkielet ryby ze szkieletem kurczaka, lalki, diabeł, pluszaki, a nawet kieliszki.
Maskotka to prawdziwe mistrzostwo formy, będące przykładem późniejszej twórczości artysty. Pojawiają się tu jedne z mroczniejszych scen w historii kinematografii. Można zaryzykować stwierdzenie, że prześcignęły one wczesne lata twórczości Walta Disneya w ukazywaniu koszmarów.
Piątek 309.2010 godz. 18:00
Rosyjskie Centrum Nauki i Kultury w Gdańsku
Zemsta operatora filmowego
z muzyką Messer Chupsa
Noc przed Bożym Narodzeniem, Francja
Noch pered Rozhdestvom (Ночь перед Рождеством) – Christmas Eve Night Before Christmas
Reżyseria: Władysław Starewicz
Scenariusz: Władysław Starewicz
Rok produkcji: 1913
Czas: 37 min.
Muzyka: Markscheider Kunst
Noc Przed Bożym Narodzeniem to plastyczna, bajkowa adaptacja utworu Mikołaja Gogola. Starewicz i w razem używa nowatorskiego języka ukazując kradzież księżyca czy lot Vakuli na czarcim grzbiecie do Petersburga, na dwór samego cara.
