Wpisy otagowane instalacje
Artyści wizualni
sie 21st
Andrius Zakarauskas
Obrazy Andriusa Zakarauskasa opierają się na kontraście motywów abstrakcyjnych i figuratywnych. Niemal wszystkie kompozycje artysty nazwać Obrazy nazwać można autoportretami, Zakarauskas sytuuje samoobserwacje i autorefleksje w centrum swojej twórczości. W poszczególnych kompozycjach figura postawiona jest w dwuznacznej roli, bycia twórcą i obserwatorem zarazem.
Pytanie o malarstwo jest bowiem właściwym tematem twórczości litewskiego artysty. Kompozycje Zakarauskasa oparte są na kolorze, widocznym dukcie pędzla, układzie elementów – elementach tradycyjnie uznawanych za najważniejsze dla tej dziedziny sztuki. Tytuły prac często sugerują narracje.
Twórczość Zakarauskasa to przede wszystkim opowieść o malarstwie, dekonstrukcja związanych z nim mitologii.
Andrius Zakarauskas (r. 1982, Wilno) studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Wilnie oraz na The Miguel Hernandez Univeristy w Altea w Hiszpanii. Obecnie mieszka i pracuje w Wilnie.
Jonas Gasiūnas
Specyficzny status zdarzeń przeszłych, ich funkcjonowanie na granicy prawdy i fikcji to główny temat malarstwa Jonasa Gasiūnasa. „Wspomnienia zawsze czynią przeszłość romantyczną. Zmieniają ją w rodzaj baśni. Historia ciągle wydaje się prawdziwa, choć z upływem lat zmienia się, przyjmując bardziej nostalgiczną formę”. To stwierdzenia doskonale oddaje charakter twórczości artysty. Gasiūnas w obrazach opisuje proces tworzenia historycznych narracji, w jego malarskich kompozycjach zwyczajne wydarzenie przyjmują formę uniwersalnych opowieści.
Artysta dosłownie maluje dymem, wykorzystując świece jako jedno z malarskich narzędzi. Ta technika pozwala mu na zbudowanie specyficznego napięcia w pracy. To, co namalowane jest prawdą, to, co naszkicowane dymem fikcją. Trudno nie dostrzec ironii w tej koncepcji malarstwa, dodatkowo podkreślają ją tytuły obrazów.
Jonasa Gasiūnasa (r. 1954, region Ałtaj Rosji) pracuje jako wykładowca na wileńskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 2009 roku został laureatem nagrody Swedenbanku, w uzasadnieniu wskazano na jego wkład w rozwój nurtu określanego mianem malarstwa rozszerzonego.
Cooltūristės
Praca grupy Cooltūristės „Another way” skupiać się będzie na postaci urodzonej w Gdańsku aktorki, Jadwigi Jankowskiej-Cieślak. W 1982 roku uhonorowana ona została Złotą Palmą w Cannes za rolę w filmie węgierskiego reżysera Karoly Makka Inne spojrzenie (Egymásra nézve). Grała w nim postać bezkompromisowej dziennikarki Évy zakochanej w redakcyjnej koleżance Livi, granej przez Grażynę Szapałowską. Film był pierwszym w bloku wschodnim obrazem podejmującym zakazany temat homoseksualnej miłości. Obraz ten, także odważnie podejmował temat ograniczeń w politycznej swobodzie i wolności jednostki na Węgrzech po wydarzeniach 1956 roku.
Jedynym śladem po ceremonii wręczenia nagrody, jaki artystki z grupy Cooltūristes znalazły w internecie był 8 sekundowy fragment telewizyjnego reportażu. Posłużył on do stworzenia instalacji prezentowanej w CSW Łaźnia, swoistego sequelu „Innego spojrzenia”. Pierwotny materiał, przetransponowany na język innego medium, fotografii, ujawnił swój przewrotny charakter. Oficjalne sceny gratulacji nabrały charakteru intymnych, prywatnych relacji.
VNO-GDN to program rezydencji dla młodych, artystów z Litwy. Gdańsk i Wilno, to dwa miasta, które pomimo relatywnej historycznej i geograficznej bliskości, są od siebie dość odległe. Tytuł projektu zaczerpnięty został ze skrótów używanych dla oznaczenia lotnisk obydwu miast. Projekt ma stworzyć bowiem symboliczne połączenie, nieistniejący kurs w rozkładzie lotów wileńskiego i gdańskiego portu. Rezydencja ma formę kreatywnego dialogu. Wzorem są wydarzenia spod znaku Fluxusu. Pytania stawiane rezydentom dotyczyć będą relacji miast.
Podtytuł tegorocznej edycji brzmi “Im więcej wiem, tym mniej rozumiem. Biały szum” i zawęża obszar eksploracji do białego szumu kreowanego przez media. Artyści zmierzą się z pytaniami – czemu on służy, czy aby może nie ukryciu prawdy. Współczesność często określona jest mianem trzeciego potopu. Jak odnaleźć drogę na rozszalałym oceanie informacji? Czy sztuka może być użytecznym kompasem?
Instalacje i wystawy
sie 26th
CSW Łaźnia, 2.08.2010 – 5.09.2010
Już po raz trzeci Gdański Archipelag Kultury wspólnie z Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia prezentuje prace artystów z Litwy. W tym roku postanowiliśmy odejść od dotychczasowej formuły – muzyka, fotografia i poszerzyć spektrum naszych zainteresowań. W ramach projektu w CSW Łaźnia zaprezentowane zostaną prace Irmy Stanaitytė, Ugniusa Gelgudy, Aturasa Bumšteinasa, Sauliusa Leonavičiusa & CORO Collective (Egle Budvytyte, Goda Budvytyte, Ieva Miseviciute). Punktem łączącym wszystkie prezentacje jest ich estetyka i sposób, w jaki ich autorzy „zawłaszczają” i przetwarzają uznane formy obrazowania lub twórczość innych.
Irma Stanaitytė
Projekt Dwa to pytanie o to, co komu się podoba – o akceptowane rodzaje estetyk. Artystka w fotograficznej instalacji zestawia zdjęcia kompozycji tworzonych przez jej ojca w domu z light-boxami utrzymanymi w oszczędnej, modernistycznej stylistyce spod znaku „mniej znaczy więcej”. Obrazy pozornie od siebie odległe stawiają podobne pytanie o sens tworzenia, specyfikę „bycia artystą”. Projekt Irmy to wielowątkowa narracja stawiająca z jednej strony pytania o sztukę, rolę artysty, funkcje odbiorcy, z drugiej zaś to opowieść o ojcu – jego artystycznej pasji kolekcjonowania.
Arturas Bumšteinas
w swoich wideo-performance reinterpretuje klasyczne dzieła m.in.: neoawangardy.
W „Sentences on Conceptual Art (Instrumental Version)” artysta odtwarza muzykę z pracy Johna Baldessariego śpiewającego słynny manifest sztuki konceptualnej „Sentences on Conceptual Art” Sole LeWitta. W „Stockhausen’s Cocktail Bar wykorzystuje „Studie II” Karlheinza Stockhausena do przygotowania drinków. Bumšteinas w swoich pracach sięga po kanon sztuki neoawangardowej – prace Baldessariego, Sole LeWitta, Josepha Beuysa, Stockhausena, Roberta Smithsona. Prace Bumšteinasa wprowadzają w postkonceptualny świat sztuki, będący już nie tylko funkcją zmysłów, ale również intelektu.
Ugnius Gelguda
W swojej tworczości kontynuuje poszukiwania awangardy, bada specyfikę używanego medium. Artysta parafrazuje „klasyków” – instalacja „Žalgiris/Grunwald” powtarza schemat charakterystyczny dla malarstwa batalistycznego m.in.: „Bitwy pod Grunwaldem” Jana Matejki, cykl polaroidowych fotografii „Grawitacja” nawiązuje do estetyki modowo, lifestylowych magazynów. Prace wykonane w wileńskich klubach Ugnius Gelgudy prowadzą nas przez chaos nocnego życia miasta.
Artystę interesuje fotografia jako funkcja pamięci. W swoich pracach często eksponuje detal, wykorzystuje błędy techniczne. W kadrach z cyklu „Grawitacja” najważniejsze są gesty, ludzka mimika, klubowe gadżety. Tło często rozmywa się. Artysta niczym paparazzi podgląda klubowe życie, pytając jak tworzy się zbiorowa tożsamość. W pracach „Grawitacja”, „Grunwald/Žalgiris” Gelguda pokazuje jak rodzi się masa i towarzysząca im zbiorowa identyfikacja. Czy bardziej jednoczy nas wspólna zabawa czy wspólna walka? Czy w ich obliczu ważne jest, kto jest fanem, jakiej piłkarskiej drużyny?
Coro Collective
Coro Collective tworzą trzy litewskie artystki Egle Budvytyte, Goda Budvytyte, Ieva Miseviciute. Grupa działa w przestrzeni publicznej, przekształcając jej najzwyklejsze przejawy w teledysk, dzieląc publiczność na reżyserów sytuacji i jej uczestników.
W ramach Wilno w Gdańsku. Festiwal Europejskich Stolic Kultury zaprezentowane zostanie video „Nauka słownictwa”. Jest ono rodzajem słownika architektury, muzyki tańca. Forma odwołuje się do vogeuing. Ruchu, który narodził się w latach 30. w nowojorskich klubach gejowskich, choć dziś bardziej kojarzony jest z teledyskiem Madonny z początku lat 90 „Vogue. Vogeuing czerpał z image`u słynnych gwiazd kina, lub później świata mody ruch, pozę, dynamikę i styl ubierania. Coro Collective charakterystyczne kanciaste ruchy rąk i dłoni, linearne figury i symetryczne kształty łączy z architekturą i modą inspirowaną modernizmem, odnajdując podobieństwo w tych dwóch, jakże odległych, stylistykach.
Saulius Leonavicius
Saulius Leonavicius używając różnego rodzaju środków analizuje przestrzeń prywatną i publiczną. Interesują go pytania dotyczące społecznych norm, zachowań, polityki. Artysta w swoich pracach wykorzystuje obrazy, społeczne kody, potoczną percepcję przestrzeni. Jego interwencje są pytaniem o rolę artysty w społeczeństwie. Rozdając cukier w galerii, czy organizując w niej punkt krwiodawstwa Leonavicius odpowiada na klasyczne pytania czy/jak twórca może przekształcać otaczający go świat.
Press and Push. Free Thai Massage
Akcja artystyczno-społeczna
03.09: 15-18
04.09: 12-15
05.09: 12-14
Miejsce: Targ Węglowy
Jak we współczesnym świecie doświadczamy egzotyczne kultury? Czy zgłębiamy je? Czy raczej postrzegamy przez pryzmat dreszczyku egzotycznych wakacji, pełnych „lokalnych” atrakcji w stylu „press and push, ekspresowa nauka masażu tajskiego?
Te pytania przy okazji wileńskiego jarmarku stawia Saulius Leonavicius. Jak poznać inną kulturę? Ich doświadczanie współcześnie trywializuje się, często ogranicza do dwu tygodniowego pobytu all-inclusive, dreszczyku ekstremalnych wakacji lub wypadu ze znajomymi do tajskiej restauracji. Żeby stać się turystą nie musimy przecież opuszczać nawet własnego miasta, wystarczy wybrać się na regionalne jarmarki lub prezentację kultury danego kraju.
Saulius Leonavicius podstaw masażu tajskiego nauczył się podczas dwutygodniowych wakacji, kurs oferowany był jako jedna z wielu turystycznych atrakcji. Podczas gdańskiej akcji artysta planuje wykorzystać nabytą umiejętność do przełamania bariery powierzchownego, turystycznego kontaktu. Jego praca oparta na indywidualnych doświadczeniach będzie próbą wyjścia poza dostępne doświadczenie jarmarcznego folkloru.
Galeria PiTiPa, 4.09.2010-23.09.2010
wernisaż 4 września, godz. 20.00
Haftowane metalowe konewki, domowe przetwory, maski gazowe, kicz, banały codzienności, poszukiwanie tożsamości, powrót do dzieciństwa, ironiczna nostalgia czyli współczesna sztuka litewska w galerii PiTiPa. Dzieła wybitnych i uznanych artystów dla których środkiem wypowiedzi stała się tkanina w Gdańsku zostaną zaprezentowane po raz pierwszy. Różnorodne prace łączy inspiracja czasami sowieckiego reżimu. Artyści nie oceniają historii lecz sięgają po ikony ówczesnej codzienności aby w procesie twórczym przeobrazić je w obiekty sztuki poruszające zasadnicze tematy dzisiejszej rzeczywistości.
Severija Inčirauskaitė- Kriaunevičienė
Artysta sięga do bogatej stylistyki kiczu i prostej symboliki. Severija używa masowo produkowanych, tandetnych wzorów haftów krzyżykowych z kobiecych czasopism i przyozdabia nimi zwyczajne sprzęty domowe, paradoksalnie przeobrażając je w unikatowe dzieła sztuki. Poddaje w wątpliwość tradycyjny podział sztuki na wysoką i jarmarczną. W jej pracach kiczowate detale kultury popularnej tracą swój negatywny charakter. Artystka ceni proste, szczere rozumienie piękna przez zwykłych ludzi.
“Autumn Collection” 2007, haft krzyżykowy w metalu
Wyszywane róże, banalny symbol kobiecej codzienności kwitną na zardzewiałych wiadrach i konewkach łącząc się z jasnobrązowym kolorem metalu. Litewski, wilgotny klimat szczególnie sprzyja procesom korozyjnym.
„Way of Roses” 2008, haft krzyżykowy w metalu
Róże wyszyte na maskach samochodów ostrzegają przed niebezpieczeństwem, przypominają kwiaty na poboczach dróg upamiętniające ofiary wypadków. Tak udekorowane samochody to funkcjonalny design. Kobieca wersja popularnego tuningu, całkiem odmienna od agresywnej formy tuningu męskiego.
Monika Žaltauskaitė-Grašienė
“Spiżarnia” 2009, haft komputerowy
Praca uznana na biennale tkaniny w Kaunas za najwybitniejszą instalację 2009 roku. „Spiżarnia” to fotorealistyczny haft komputerowy przedstawiający znajomy widok wnętrza małej piwnicy pełnej słoików. W dzieciństwie, każdego roku artystka pomagała ojcu w przygotowywaniu dżemów i innych przetworów. Pełne półki spiżarni dawały poczucie bezpieczeństwa i dobre samopoczucie rodzinie w czasach sowieckiego reżimu. Instalacja to podróż czasowa o 20 lat wstecz. Słoiki są wypełnione dżemami o nie dającym się opisać smaku dziecięcej beztroski, konfiturami z marzeń, piklowanym bezpieczeństwem i stabilizacją w sosie własnym.
A jaki jest Twój ulubiony smak minionych dni widzu? – pyta artystka dając nam do ręki nici i igłę. Zanurz się we wspomnieniach i wyszyj jego nazwę na jednym ze słoików.
Dainius Bendikas
„Infiltrated” 2009
Infiltrated – kolekcja męskich ubrań łącząca w sobie funkcjonalny styl uliczny z teatralną postapokaliptyczną formą. Poszczególne elementy zdradzają lęk przed nuklearnym zagrożeniem i chłopięcą fascynację wojskowymi gadżetami z demobilu.
Dainius Bendikas prezentował swoją kolekcję na wielu pokazach mody na Litwie i zagranicą. Współtwórcą kolekcji jest projektant biżuterii artystycznej Benas Staškauskas.
Kuba Bielawski
Słowo, obraz, działanie to integralne części performance Kuby Bielawskiego. Artysta głęboko wierzy w sens tworzenia. Jak sam stwierdza „nie ma człowieka bez sztuki”. Taki sposób myślenia zbliża go do klasyków awangardy. W swoich performance Kuba odwołuje się do mitologii słowiańskiej, symboliki i duchowości wielu religii i kultur. Jego działania są poszukiwaniami u źródeł: pierwotnej duchowości, początków sztuki performance. Prace mówią o rzeczach ważnych, zmuszają do zatrzymania się i zadania pytań podstawowych. Kuba swoimi działaniami projektuje inny obraz świata, pełen piękna, miłości, dobra. Sztuka według niego estetyzuje rzeczywistość wpływając na duchową stronę życie ludzkiego.
Szaman, kreator, konstruktor, działacz tak Kuba Bielawski definiuje rolę artysty, głęboka wierząc, iż dzięki tworzeniu można zmienić świat.
Jakub Bielawski (rocznik 1975) malarz, performer, autor filmów video, czasem muzyk i poeta. Studiował w Olsztynie Wychowanie Artystyczne w Pracowni Gena Małkowskiego i Kiejstuta Bereźnickiego. Zdobywca 1-szych nagród w konkursach artystycznych i filmowych – Wydmy, Wykluczone . Jego filmy były emitowane w holenderskiej telewizji w programie One minutes. Kilkakrotnie brał udział w Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Performance Zamek Wyobraźni.Prowadził galerię KLOSZ.ART w Stoczni Gdańskiej i Cuud w Gdyni. Udzielał się w projektach muzycznych. Swoje performances pokazywał m.innymi :Galeria Spiż 7, Modelarnia-Gdańsk; Galeria Manhattan, Galeria Promocji Młodych – Łódź, ponadto Kraków, Ustka, Toruń. Jego prace malarskie są w zbiorach kolekcjonerów polskich i zagranicznych.
Rosyjskie Centrum Nauki i Kultury w Gdańsku
2-3.09.2010, godz. 17:30
Prof. Władysław Jewsiewicki – poczatkikina.pl
Instalacja stereoskopowa
Wystawa Prof. Władysław Jewsiewicki – poczatkikina.pl poświęcona jest osobie i pracy naukowej autora pierwszego w Polsce doktoratu z dziedziny filmoznawstwa. Prof. Władysław Jewsiewicki dzięki swym badaniom ocalił od zapomnienia wybitnych pionierów rodzimej kinematografii: Kazimierza Prószyńskiego – genialnego wynalazcę, konstruktora przesłony, Władysława Starewicza – uznanego na świecie a mało znanego w Polsce twórcę pierwszych filmów lalkowych, Władysława i Antoniego Krzemińskich – twórców pierwszego stałego kina na ziemiach polskich.
Przygotowanie wystawy: Studio Filmowe HARPOON FILMS.
Wystawa w ramach pokazu animacji Władysława Starewicza w dniach 2,3.09.2010 w Rosyjskim Centrum Nauki i Kultury w Gdańsku
